Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010 «Ανακοίνωση ν.4 Η Σέχτα Επαναστατών οπλίζεται ξανά Στο σημερινό κόσμο το πιο βίαιο πράγμα είναι να μένεις απαθής. Όλη μας η ζωή κατακλύζεται από τη βία. Και όταν δεν είναι η βία των μπάτσων, των κρατητηρίων, των φυλακών, τότε τα πράγματα είναι ακόμα πιο ύπουλα. Μιλάμε για μία βία χωρίς αίμα.

Δευτέρα ,22/6/2010 “Ύστερα οι ματατζήδες κατά χιλιάδες επιτέθηκαν… …Φωνάξαμε «ΣΚΛΗΡΟΣ ΑΓΩΝΑΣ» Αλλά ήμασταν ακόμα λίγοι, Χάσαμε τη μάχη Αλλά ο πόλεμος θα κρατήσει ακόμα για πολύ. Ύστερα μας αλυσοδέσανε Και μας έστειλαν πολύ μακριά. Ένας ματατζής, πουτάνας γιός, είπε: Μην φοβάσαι βρωμοκλέφτη Αλλά ο σύντροφος με υψωμένη την γροθιά φώναξε: ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΠΟΙΟΝ; Εδώ ο

Χαρτογραφώντος τα στρατόπεδα του ταξικού πολέµου,διακρίνουμε ότι στα σκλαβοπάζαρα του μισθωτού εξευτελισμού εκκολάπτονται μεδιαλεκτικό τρόπο έμβρυα ανυπότακτης σκέψης και δράσης.Στο διττό δρόμο της επανάστασης άλλοι επιλέγουν την συστράτευση μεκινήματα και άλλοι επιλέγουν τον παράνομο δρόμο ατομικιστικής δράσης.Οι τελευταίοι αγκαλιάζονται εντελώς συντροφικά ακριβώς γι’ αυτήν την εχθρική συνεισφοράτους στον ταξικό κόσμο. Στις 20/8/08 συλλαμβάνεται ο φυγόποινος

Γιατί κάποιοι βάψανε τα χέρια τους με αίμα και δεν πλήρωσαν. Δεν είναι ο Αλέξης Γρηγορόπουλος που έπεσε νεκρός από τα πυρά της αστυνομίας…είναι ο κάθε Αλέξης που βρίσκεται στους δρόμους για να απαιτεί, να διαδηλώνει, να συγκρούεται, να δημιουργεί ρήξεις με το κατεστημένο. Δεν είναι η Κατερίνα Γκουλιώνη που βρέθηκε νεκρή κατά τη μεταγωγή

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009 Στην ελληνική κοινωνία των δεκαετιών 1980-90 οι θεσμοί που οργάνωναν και ακόμα οργανώνουν τη δημόσια σφαίρα έπασχαν από αξιοπιστία. Τα πολιτικά κόμματα εξουσίας ταλανίζονταν από σκάνδαλα, οι δικαστικοί φορείς από διαφθορά, το εκπαιδευτικό σύστημα από αναχρονισμό και η αστυνομία από βιαιότητα και αυθαιρεσίες. Ήταν εποχές έντονων κοινωνικών συγκρούσεων και πολιτικής αμφισβήτησης.