Γράμμα του αναρχικού Σπύρου Μάνδυλα, προφυλακισμένου για το σχέδιο Φοίνικας με αφορμή την προθεσμία εξέτασης του εξαμήνου.
Το κείμενο αυτό περιέχει κάποιες σκέψεις και παρατηρήσεις με αφορμή την εξέταση του εξαμήνου που θα γίνει την Τρίτη 7 Γενάρη στο εφετείο στη Λουκάρεως.
Η σύλληψη, η προφυλάκιση και η παράταση, της προφυλάκισης μου, έχουν όλες τους ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Αν κάποιος μελετήσει τη δικογραφία και την απόφαση της προσφυγής μου θα δει ότι δεν υπάρχει ούτε ένα αποδεικτικό στοιχείο που να “δικαιολογήσει “ την προφυλάκιση μου.
Αυτό βέβαια δεν είναι ανεξήγητο. Το κράτος αντιλαμβανόμενο τη δύναμη και τη διάχυση της Νέας Αναρχίας θα κάνει τα πάντα για να την καταστείλει σε κάθε έκφανση.
Το τι είδους προσχήματα θα βρει δε φαίνεται να έχει ιδιαίτερη σημασία. Όπως έχω ξαναγράψει το κράτος έχει θέσει σε σημαντικό βαθμό προτεραιότητας την επιθυμία του να γκρεμίσει τη γέφυρα ανάμεσα στο “δημόσιο” και το “παράνομο”.
Τα προσχήματα στη δικιά μου περίπτωση, για την προηγούμενη παράταση της προφυλάκισης μου ήταν , όσο και αν φαίνεται γελοίο, τα εξής:
i) Πρώτο στοιχείο αποτελεί η πεποίθηση του αντιεισαγγελέα εφετείου Απόστολου Μακρόπουλου ότι “φέρεται ότι ήταν συνδετικός κρίκος μεταξύ των εντολών των κρατουμένων μελών της τρομοκρατικής οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς στα πλαίσια των πράξεων του Σχεδίου Φοίνικας και της εκτελεστικής δράσης έξω από το χώρο της φυλακής”. Αυτό το συμπέρασμα το βγάζει εξαιτίας των επισκεπτηρίων που έκανα τον τελευταίο χρόνο, με τον φίλο και σύντροφο μέλος της ΣΠΦ Χρήστο Τσάκαλο, στις φυλακές του Κορυδαλλού…
ii) Το δεύτερο πρόσχημα ήταν με αφορμή τη δημόσια επιστολή μου. Αναφέρει λοιπόν ο ειδικός εφέτης ανάκρισης Ευτύχης Νικόπουλος ότι στην επιστολή μου δεν περιγράφω το περιεχόμενο των συνομιλιών μου στο επισκεπτήριο της φυλακής… Επίσης, θεωρεί ιδιαίτερο στοιχείο ότι επικροτώ αντάρτικες ενέργειες.
Εγώ από τη μεριά μου έχω να πω να εξής: Δεν προτίθεμαι σε καμία περίπτωση να απαντήσω στις εικασίες και τα προσχήματα του κάθε εισαγγελέα, αφού αυτά τα “στοιχεία” της δικογραφίας δεν τα θεωρώ ικανά όχι για σύλληψη και προφυλάκιση αλλά ούτε καν για προσαγωγή.
Η σύλληψη μου μπορεί να ερμηνευτεί και στα πλαίσια μιας στρατηγικής που φαίνεται να υιοθετεί το ελληνικό κράτος το τελευταίο διάστημα απέναντι στον εσωτερικό εχθρό: τους αναρχικούς και συγκεκριμένα το ρεύμα της Νέας Αναρχίας. Και αυτή η στρατηγική είναι το να αντιγράφει κατασταλτικές επιχειρήσεις και τακτικές άλλων χωρών. Έτσι, όπως είχαμε στην Ιταλία τα τελευταία 2 χρόνια την επιχείρηση Ardire (Ευτολμία) με τις διώξεις μεταξύ άλλων ατόμων για μεταφραστικά και εκδοτικά εγχειρήματα ή για διαχείριση ιστοσελίδων, έτσι και στην Ελλάδα φαίνεται κάποιοι να σχεδιάζουν κάτι αντίστοιχο. Το κράτος γνωρίζει καλά πως τέτοια μέσα και δομές δεν αποτελούν το φτωχό συγγενή της άμεσης δράσης αλλά έχουν τη δικιά τους τεράστια ιδιαίτερα σημαντική συμβολή στη διαρκή αναρχική εξέγερση.
Η περίπτωση μου πέρα από την ομηρία μου έχει και μία δεύτερη ανάγνωση. Δημιουργεί μία παρακαταθήκη φόβου για όποιον στο μέλλον κινηθεί ανάλογα προωθώντας μέσα από δημόσια εγχειρήματα την αναρχική διαρκή εξέγερση, την αδιαμεσολάβητη πρακτική θεωρία, την έμπρακτη αλληλεγγύη.
Όλα αυτά τα περιγράφω ώστε να δημιουργηθεί μια δημόσια παρακαταθήκη για τον τρόπο σκέψης και δράσης των κατασταλτικών μηχανισμών. Σε καμιά περίπτωση δε ζητιανεύω την αλληλεγγύη ούτε της αριστεράς ούτε ενός “χώρου” που τα τελευταία χρόνια έχει υιοθετήσει μεταρρυθμιστικά χαρακτηριστικά κινημάτων κοινωνικής ανυπακοής, που έκανε πάρτι και “ανακουφίστηκε” με τη σύλληψη μου.
Υ.Γ. Αυτούς τους έξι μήνες διάφορες κινήσεις αλληλεγγύης (άμεσες δράσεις, εκδηλώσεις, παρεμβάσεις με σπρέι, πανό, αφίσες, τρικάκια κ.ά.) γίναν για να εκφραστεί η αλληλεγγύη προς το πρόσωπο μου και προς τον σύντροφο και φίλο Αντρέα Τσαβδαρίδη. Αυτή η αλληλεγγύη μου έδωσε πολύ δύναμη και γκρέμισε την απομόνωση που το κράτος ορθώνει στους αναρχικούς αιχμαλώτους πολέμου.
ΛΥΣΣΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΝΔΥΛΑΣ
ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ
Α’ ΠΤΕΡΥΓΑ
4 Ιανουαρίου 2014
