ΠΕΜΠΤΗ 30 ΝΟΕΜΒΡΗ 2006
Οι περίπου 100 μετανάστες που διαμένουν στις φοιτητικές εστίες της Θεσσαλονίκης παρ’ ότι συνήθως είναι αυτοί που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη, υποχρεούνται εκβιαστικά από τις διευθύνσεις να πληρώνουν 60-120? το μήνα. Προφανώς οι μετανάστες αδυνατούν να καταβάλλουν αυτό το ποσό και έτσι βρίσκονται αντιμέτωποι με την απειλή της απομάκρυνσης τους από τις εστίες. Ήδη γνωρίζουμε αρκετά περιστατικά. Σε περίπτωση μη πληρωμής του ενοικίου οι αρμόδιοι φορείς των εστιών τους εκβιάζουν ακόμη και μέσω των αντίστοιχων πρεσβειών τους.
Το ενοίκιο που επιβάλλεται στους μετανάστες των φοιτητικών εστιών δεν είναι παρά μία ακόμη πτυχή της “ζεστής ελληνικής φιλοξενίας”. Το ελληνικό κράτος υποδέχεται τους μετανάστες με νάρκες στον Έβρο, με σφαίρες των συνοριοφυλάκων, βασανισμούς και εξευτελισμούς από τους λιμενομπάτσους σε όσους επιβιώσουν από τα σαπιοκάραβα των δουλεμπόρων. Στη συνέχεια, είτε στοιβάζονται στα μπουντρούμια των στρατοπέδων συγκέντρωσης για να απελαθούν πίσω στις περιοχές από όπου έφυγαν κυνηγημένοι λόγω των εξουσιαστικών πολέμων και των άθλιων οικονομικών συνθηκών, είτε καταλήγουν να αποτελούν το φθηνό εργατικό δυναμικό, θύματα μιας άγριας εκμετάλλευσης από τα ντόπια αφεντικά και τους νταβαντζήδες (μαύρη εργασία, εργατικά ατυχήματα, εμπόριο γυναικών). Στο έγκλημα αυτό συμβάλλουν και τα ιδεολογήματα του ρατσισμού και του εθνικισμού που σκόπιμα σπέρνει το κράτος, με αποτέλεσμα οι μετανάστες να υφίστανται τον καθημερινό εξευτελισμό. Γίνεται λοιπόν σαφές ότι η μετανάστευση αποτελεί μια εξαναγκαστική συνθήκη που επιβάλλεται οργανωμένα από κράτος και κεφάλαιο.
Προφανώς η αλληλεγγύη προς τους μετανάστες δεν μπορεί να εκφράζεται αποκομμένα από το συνολικότερο αγώνα για κοινωνική απελευθέρωση. Έναν αγώνα ενάντια στο ρατσισμό και τον εθνικισμό, στην εκμετάλλευση και την καταπίεση που προκαλεί η κυριαρχία, έναν αγώνα με στόχο την καταστροφή του συστήματος της μισθωτής σκλαβιάς, των συνόρων, του κράτους και κάθε μορφής εξουσίας. Στον πολύμορφο εξεγερτικό αγώνα που διεξάγεται ανεξέλεγκτα χωρίς να αναπαράγει ανισότητες και ιεραρχίες μεταξύ των αγωνιζομένων. Στον αγώνα για την αναρχική κοινωνία, όπου η οργάνωση και διαχείριση της θα γίνεται συλλογικά και θα βασίζεται στην ισότητα και την αλληλεγγύη.
Αναρχικό Στέκι Ναδίρ