Όπως όλοι γνωρίζετε συνελήφθηκα ξημερώματα στις 9/9/07 στη διάρκεια συμπλοκής με αστυνομικούς που εισέβαλαν στο ΑΠΘ.
Αυτό που με προβληματίζει περισσότερο δεν είναι οι κατηγορίες που μου αποδόθηκαν (σ΄ αυτές πιστεύω πως θ΄ ανταπεξέλθω) αλλά η αντιμετώπισή μου απ’ την αστυνομία καθώς εκμεταλλευόμενη την ψυχολογική μου κατάσταση, το γεγονός δηλαδή ότι τρομοκρατήθηκα απ’ την ώρα της σύλληψής μου μέχρι και την ώρα που μ΄ έφεραν εδώ, θέλουν ν΄ αποσπάσουν πληροφορίες για οτιδήποτε άσχετο ή σχετικό. Για να είμαι ειλικρινής θα προτιμούσα ν΄ ακολουθούσαν τη γνωστή τακτική τους και τον παραδοσιακό τρόπο μεταχείρισης των κρατουμένων παρά αυτό το ψυχολογικό παιχνίδι που συνεχίζουν. Τουλάχιστον στην πρώτη περίπτωση θα δείχνουν τον πραγματικό τους εαυτό.
Τώρα όσον αφορά την ιδεολογική μου ταυτότητα έχω να σας πω δύο λόγια. Καταρχήν, πολλές φορές αυτά που δηλώνουμε δε σημαίνει ότι τα αντιπροσωπεύουμε κιόλας, δηλαδή δεν είμαστε πάντα αυτά που δηλώνουμε κι αυτό φαίνεται στην πράξη. Πολλοί θεώρησαν τον εαυτό τους επαναστάτη, αλλά οι πράξεις τους έδειξαν το αντίθετο.
Για μένα το να δηλώνει κάποιος/α αναρχικός/ή προϋποθέτει βαθιά αναζήτηση στον εαυτό του/της, ωριμότητα και μια ολοκλήρωση απ’ όλες τις απόψεις (ηθική, πνευματική κ.τ.λ.).
Ας επανέλθω όμως, αν εσείς κρίνετε, τουλάχιστον όσοι με γνωρίζουν, πως η δράση μου μπορεί να με χαρακτηρίσει αναρχική, τότε κάντε το. Το μόνο σίγουρο είναι ότι διαπνέομαι από αναρχικές ιδέες και μακάρι να πιστεύω μέχρι να πεθάνω, γιατί είναι κάτι πολύ δυνατό.
Από κει και πέρα το πώς θα κινηθείτε, εσείς το γνωρίζετε. Ελπίζω να έγινα κατανοητή.
Τέλος θέλω να κλείσω με κάτι που απευθύνεται σε όσους γεύονται την εξουσία, σε όσους μας αμφισβήτησαν, σε όσους γενικά δε μας πήραν στα σοβαρά: “είμαστε ένα ηφαίστειο που βράζει συνέχεια και η λάβα είναι η οργή μας. Αλίμονο αν εκραγεί το ηφαίστειο…η λάβα που θα ξεχειλίσει θα κάψει τα πάντα”. Ευχαριστώ όσους ενδιαφέρονται.
12/9/07, Κρατητήρια Αστυνομικού Μεγάρου Θεσσαλονίκης,
Τ. Χριστίνα