Ινδονησία: Σχέδιο “Φοίνικας”, Πράξη #12 (Απρίλιος-Μάιος 2014)

Στάλθηκε στο Inter Arma:

“Τα λόγια μας σαν λεπίδα χαράζουν το σήμερα και οι πράξεις μας καίνε τις γέφυρες με το χθες…
Με πείσμα και θέληση μέχρι να δολοφονήσουμε την εξουσία”.
– Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς – Πυρήνας Φυλακής, Ανδρέας Τσαβδαρίδης και Σπύρος Μάνδυλας
(γράμμα στους Alfredo Cospito και Nicola Gai)

Η κήρυξη του πολέμου ενάντια στην εξουσία δεν σταματάει σε μία μόνο δράση, ούτε σε ένα μόνο γράμμα προς δημοσίευση. Πρόκειται για το σύνολο της ζωής μας, του καθένα από εμάς, που στεκόμαστε εδώ ως εγωιστές με το όνομα της Διεθνούς Συνωμοσίας για την Εκδίκηση (ICR), στο πλαίσιο της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας/Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο. Δεν θα κάνουμε ούτε βήμα πίσω, ακόμα κι αν είμαστε απομονωμένοι ή εγκαταλελειμμένοι από τους άλλους “επαναστάτες αναρχικούς”, που έχουν αφοσιωθεί στα όνειρα της κοινωνίας, εκείνους που αφήνουν τις δικές τους αξίες ως αναρχικοί να επιβάλλονται αποκλειστικά μέσω ρεφορμισμού, διαπραγμάτευσης και συμμόρφωσης. Είμαστε έξω από το συνασπισμό τους και δε θα παίξουμε το παιχνίδι τους. Έχουμε το δικό μας, αυτό της βίας και της άμεσης δράσης. Με μηδενιστική συντροφικότητα μέσα από τη φωτιά και τις γροθιές προς τα φυλακισμένα συντρόφια μας παντού, στην Ευρώπη, στη Νότια Αμερική και στο Μεξικό. Η συντροφικότητά μας πηγαίνει επίσης σε εκείνα τα ανώνυμα συντρόφια, που πέρασαν στην παρανομία για να είναι σε συνεχή αντιπαράθεση με την εξουσία.

Τρέχουσα κατάσταση αναφορικά με τις γενικές εκλογές στην Ινδονησία

Από τότε που ξεκίνησαν τα πρώτα πυροτεχνήματα της Πρωτοχρονιάς, όλες οι μορφές καταπίεσης χάρηκαν με την περιέργεια και την ανυπομονησία πριν από τις γενικές εκλογές (τόσο τις βουλευτικές, όσο και τις προεδρικές εκλογές). Είδαμε πώς οι καταπιεστές και οι καταπιεσμένοι προχωρούσαν χέρι-χέρι, γιορτάζοντας αυτό που αποκαλούν: η ώρα της νέας ελπίδας για μια καλύτερη αλλαγή. Τύπωσαν τα πρόσωπα αυτών που κατεβαίνουν για το κοινοβούλιο και άλλοι συζητούσαν τι πρέπει να κάνουν για να συμβάλουν στο να γίνει η δημοκρατία καλύτερη από ό,τι είναι σήμερα. Όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα social media γέμισαν με κούφια λόγια και το καμουφλάζ του πώς οι γενικές εκλογές θα κάνουν τους καταπιεσμένους να κερδίσουν την ελευθερία τους. Και αυτό είναι σίγουρα σωστό, γιατί οι Ινδονήσιοι/ες θα έχουν την ευκαιρία να επιλέξουν ποιοι θα είναι οι καταπιεστές τους για τα επόμενα πέντε χρόνια.

Δεν εκπλαγήκαμε ούτε όταν αντιληφθήκαμε πως και αυτοί, που αυτοαποκαλούνται αντεξουσιαστές, παγιδεύτηκαν επίσης στη λογική του να ακουστεί η φωνή σου κατά τη διάρκεια των εκλογών ή να απέχεις .

Βγάζουν memes, βγάζουν αφίσες, το βροντοφωνάζουν, οργανώνουν κόσμο, απλά για να μην ψηφίσουν. Να πουν όχι στις κάλπες, να πουν όχι στους υποψήφιους βουλευτές· λένε όχι στα κόμματα, λένε όχι σε οποιαδήποτε υποδομή του εκλογικού συστήματος, αλλά ξεχνούν ένα σημαντικό πράγμα. Να πουν όχι στα όρια, που τους κρατούν μακριά από την πραγματική ελευθερία. Επιθυμούν ένα διαφορετικό αποτέλεσμα, προσπαθώντας με τον ίδιο τρόπο, που χρησιμοποιεί η εξουσία. Και πώς μπορεί να σε οδηγήσει αυτό στην ελευθερία; Μια ερώτηση, που δεν χρειάζεται απάντηση, δεδομένου ότι είναι άχρηστο να αμφισβητήσει κανείς τις επιλογές αυτών των ανθρώπων.

Ο αναρχισμός είναι νεκρός. Κι αυτοί οι άνθρωποι είναι οι ίδιοι, που περήφανα κουβαλάνε το φέρετρο της λεγόμενης ιδεολογίας τους: του αναρχισμού. Μια ιδεολογία των αδύναμων και των δειλών, που μας αποκαλούν “εμμονικούς με τη βία” για να καλύψουν το φόβο τους. Φοβούνται να οπλιστούν και να προχωρήσουν μόνοι τους στη μάχη, μια μακρά μάχη χωρίς τέλος ή στόχο.

Και πόσο διαφορετικοί είμαστε εμείς από αυτούς τους όχλους;

Εκθέσαμε τη διαφωνία μας και με τους δυο αυτούς συρφετούς, πυρπολώντας δύο γραφεία της επιτροπής των γενικών εκλογών, που βρίσκεται στο Donggala, στο κεντρικό Sulawesi, στις 16 Απριλίου. Δε θα μείνουμε στην άκρη και να αφήσουμε τον εχθρό μας να παίζει τριγύρω με το πάρτυ της δημοκρατίας τους. Στείλαμε άμεσα την οργή μας και τη μετατρέψαμε σε φωτιά. Δεν απέχουμε σε αυτόν τον πόλεμο. Επιτιθόμαστε.

Δεν είμαστε αυτοί οι αναρχικοί, που πήγαν σε εκλογικά κέντρα και έγραψαν συνθήματα και έψαλλαν τις κάλπες. Δεν θα λερώσουμε τις αξίες μας αφήνοντας να βαφτεί το δάχτυλό μας με πορφυρό μελάνι, ένα σημάδι που χρησιμοποιούν οι Αρχές για να αναγνωρίζουν ποιος ψήφισε και ποιος όχι. Δε θα αφήσουμε ούτε μια ίντσα του σώματός μας να μολυνθεί από τον εχθρό μας. Αντιθέτως, τους επιτεθήκαμε χωρίς συμβιβασμούς.

Σε μια άλλη ευκαιρία, σαμποτάραμε δυο αυτοκίνητα (28 Απριλίου), τα οποία ήταν προγραμματισμένο να μεταφέρουν τα ψηφοδέλτια από την περιοχή της νοτιοανατολικής Minahasa, στο Manado, την πρωτεύουσα της επαρχίας. Τα χτυπήσαμε όχι μόνο για να προκαλέσουμε καθυστέρηση, αλλά για την επόμενη δράση μας, την οποία ακυρώσαμε εξαιτίας της παρέμβασης κάποιων “καλών πολιτών”. Την επόμενη φορά, θα χτυπήσουμε αυτούς που μας εμποδίζουν στις ενέργειές μας. Με τη βία, φυσικά.

Η βουβή αποχή δεν είναι αρκετή για εμάς. Θέλουμε να κάνουμε αυτήν την αντιπαράθεση πιο άγρια από απλά λόγια ή αφίσες. Θέλουμε να μιλήσουμε μέσα από τη φωτιά, όπως αναφέραμε και σε μια προκήρυξή μας παλιότερα. Αλλά, εμείς δεν καλούμε κανέναν να μας  ακολουθήσει. Δε μας ενδιαφέρει να αποκτήσουμε νέα μέλη. Δεν είμαστε κόμμα, ούτε αναρχική συλλογικότητα. Είμαστε μια ένοπλη ομάδα της τάσης της βίας. Για να επιτιθόμαστε και όχι για να ανοίγουμε διάλογο με τους εχθρούς μας.

Αλληλεγγύη και Φωτιά

Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας μας, στοχεύσαμε ορισμένα σημαντικά σημεία, που δεν είχαν στοχοποιηθεί ποτέ ξανά. Επεκτείνουμε τους στόχους μας, προσθέτοντάς λίγη περίσσοτερη ποικιλία σε αυτούς. Στις 19 Απριλίου, για παράδειγμα, κάψαμε το υποκατάστημα της εθνικής εταιρείας ηλεκτρισμού στο Madiun , στην ανατολική Java. Η ενέργεια αυτή αποτελεί μέρος της εκστρατείας μας να χτυπήσουμε ζωτικά σημεία του εχθρού. Προκαλώντας όσο περισσότερες ζημιές μπορούμε. Σπέρνοντας τον τρόμο όσο ευρύτερα μπορούμε. Βάλαμε τη φωτιά στις 3:00 τα ξημερώματα κι αφήσαμε τις φλόγες να κάνουν τα υπόλοιπα. Το πρωινό ξύπνημα του κόσμου με φωτιά είναι ο τρόπος μας να δείξουμε το σαρκασμό μας προς τους εργαζομένους, που πρέπει να σηκωθούν νωρίς το πρωί για οκτώ ώρες δουλείας.

Επιλέξαμε αυτόν τον στόχο για να στείλουμε ένα μήνυμα στους Adriano Antonacci και Gianluca Iacovacci. Και οι δυο είναι ιταλοί σύντροφοι, που συνελήφθησαν και κατηγορούνται για διάφορες δράσεις, που αναλήφθηκαν από τις Αντιπολιτιστικές Ανατρεπτικές Ατομικότητες FAI/IRF. Και η φωτιά μας είναι ειδικά αφιερωμένη σε αυτούς τους δύο, για να μοιραστούμε τις σκέψεις και τα όνειρά μας, τις αξίες και την αλληλεγγύη μας και για να ξέρουν και οι δύο ότι είναι μέσα στην καρδιά μας. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ τα συντρόφια, που συλλαμβάνονται από τον εχθρό. Και η εκδίκηση είναι ο μόνος τρόπος για να απαντήσουμε σε αυτήν την καταπίεση.

Συνεχίσαμε την εκστρατεία μας τοποθετώντας έναν παρόμοιο εμπρηστικό μηχανισμό στην εθνική εταιρεία ηλεκτρισμού στο Semarang, στην κεντρική Java, τα ξημερώματα της 23ης Απριλίου, που απέτυχε να πυροδοτηθεί. Για την ακρίβεια, ορμήσαμε στο φύλακα, που ήρθε τη στιγμή που μπαίναμε στο γραφείο. Είναι τυχερός, που αποφασίσαμε να τον αφήσουμε εκεί κάτω και όχι να τον σκοτώσουμε.

Δεν είναι έλεος από μέρους μας, αλλά απλά μια προειδοποίηση ότι δεν είμαστε παιδάκια που παίζουν με τη φωτιά. Αν μπείτε εμπόδιο στο πέρασμά μας, δεν θα λυπηθούμε να σας βοηθήσουμε να γνωρίσετε το τέλος σας. Όλοι οι αδιάκριτοι ή οι επίδοξοι καλοί πολίτες αποτελούν κομμάτι του εχθρού για εμάς. Και παρακαλούμε να το λάβετε σοβαρά υπόψιν και να μη λέτε ότι δεν προειδοποιήσαμε εκ των προτέρων.

Στις αρχές αυτού του μήνα, συνεχίσαμε την εκστρατεία μας με το να επιτεθούμε σε άλλες τρεις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής, σε τρία διαφορετικά μέρη: μία στο Ternate (5 Μάη), στο βόρειο Maluku και άλλες δυο Ambon (8 Μάη), στο Maluku. Θα θέλαμε να ξέρει ο εχθρός πως καμιά περιφέρεια δεν είναι ασφαλής και θα επιτεθούμε όλο και περισσότερο την επόμενη φορά.

Όλες αυτές οι ενέργειες είναι αφιερωμένες στα αγαπημένα μας συντρόφια, Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς–Πυρήνας Φυλακισμένων Μελών, Ανδρέα Τσαβδαρίδη – Σπύρο Μάνδυλα, Gabriel Pombo da Silva, Marco Camenisch, Monica Caballero, Fransisco Solar, Tamara Sol Vergara, Fredy Fuentevilla – Marcelo Villarroel – Juan Aliste Vega, Hans Niemeyer, Alvonso Alvial – Hermez Gonzales, Alfredo Cospito – Nicola Gai, Γιάννη Μιχαηλίδη, Γρηγόρη Σαραφούδη, Ανδρέα-Δημήτρη Μπουρζούκο, Αλέξανδρο Μητρούσια, Δημήτρη Πολίτη, Φοίβο Χαρίση, Τάσο Θεοφίλου, Αργύρη Ντάλιο, Γιώργο Καραγιαννίδη, Μπάμπη Τσιλιανίδη, Γιάννη Ναξάκη, Νίκο Ρωμανό.

Και στη μνήμη του αδερφού μας Sebastian O. Seguel, που έπεσε στη μάχη εναντίον του εχθρού, στη Χιλή. Αυτές οι πράξεις εκδίκησης είναι για σένα, αδερφέ.

Μέσα από αυτές τις ενέργειες, θέλουμε να καλέσουμε εκ νέου τα συντρόφια μας της FAI-IRF να χτυπήσουν άλλη μια φορά και να επανεκκινήσουν το Σχέδιο “Φοίνικας”. Αυτήν τη φορά, πιο δυνατά από πριν. Θέλουμε να καλέσουμε όλους τους ενεργούς πυρήνες της FAI/IRF για άλλη μια φορά να ενισχύσουν τον πόλεμο, αυτήν τη φορά μέχρι το τέλος.

Βία του πολέμου ενάντια στο υπάρχον
Κάτω η κοινωνία
Φωτιά στους εχθρούς

Διεθνής Συνωμοσία για την Εκδίκηση (ICR)
Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία (FAI)
Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (IRF)

———

Μετάφραση: Inter Arma

Αφήστε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

GR