Kείμενο για την απεργία πείνας του αναρχικού Σπύρου Μάνδυλα.

ΣΤΗΝ 7Η ΜΕΡΑ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΝΔΥΛΑΣ

Πριν από λίγες μέρες ολοκληρώθηκε η εκδίκαση της υπόθεσης που αφορούσε τον “εμφύλιο” που είχε ξεσπάσει στους κόλπους των αναρχικών της Θεσ/νίκης το 2012. Η όλη διαδικασία διήρκεσε μόλις 4 μέρες (γεγονός παράδοξο εφόσον για την υπόθεση δικάζονταν συνολικά 41 κατηγορούμενοι,οι 37 εκ των οποίων να τονιστεί ότι αντιμετώπιζαν κατηγορίες πλημμελημματικού χαρακτήρα ενώ για τους υπόλοιπους 4 εκκρεμούσαν σε βάρους τους κακουργήματα).

Στόχος του κειμένου αυτού είναι να πραγματοποιηθεί μια μικρή ανάλυση της στάσης που διατήρησαν όσοι από τους κατηγορούμενους “τίμησαν” με την παρουσία τους τους “κυρίους” δικαστές, με απώτερο σκοπό να ανοιχτεί μια συζήτηση τόσο για αυτήν την στάση, όσο και για το αποτέλεσμα της. Ταυτόχρονα, το κείμενο αυτό ενδεχομένως θα αποτελέσει μια ας το πούμε παρακαταθήκη που θα αναδεικνύει στα επόμενα χρόνια τη σαθρότητα του αναρχικού χώρου της πόλης της Θεσ/νίκης.

Από την πρώτη στιγμή οι κατηγορούμενοι φάνηκαν αποφασισμένοι να συμμετέχουν στην δίκη, πλην ενός, του αναρχικού Σ. Μάνδυλα, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος σύντροφος ζήτησε αναβολή για τους εξής σοβαρούς λόγους: Πρώτον, ότι ο δικηγόρος του είναι απασχολημένος με κάποιος άλλες υποθέσεις, δεύτερον ότι εκκρεμούσε δίκη για την οποία κατηγορούνταν για το “Σχέδιο Φοίνικας” και τρίτον και σημαντικότερον ότι δεν ήθελε να καταδικαστεί για εκρήξεις, πράγμα που είχε γνωστοποιήσει στους δικηγόρους της υπόθεσης αλλά και σε κατηγορούμενους. Όλα αυτά, λοιπόν, πέρασαν απαρατήρητα στους συγκατηγορούμενους του και έτσι ξεκίνησε μια δίκη-παρωδία, με πρωταγωνιστές τη δικαστική έδρα που αποτελούνταν από τις Λύγκα, Παναγιωτακοπούλου, Στεργούδη και Ζωγράφου ενώ σε συμπρωταγωνιστικούς ρόλους εμφανίστηκαν οι 39 πλέον κατηγορούμενοι αφού απ’ τη διαδικασία αποχώρησε ακόμα ένας. Κάπου εδώ, λοιπόν, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουμε, τα 39 αυτά άτομα τήρησαν σχεδόν όλες τις τυπικές διαδικασίες που θα ακολουθούσε ένας οποιοσδήποτε νομοταγής πολίτης. Επέτρεψαν στους δικαστές να κάνουν ανενόχλητοι τη δουλειά τους, ενώ αυτοί προσπάθησαν να υπερασπιστούν το τομάρι τους με ποικίλους τρόπους, όπως για παράδειγμα φέρνοντας μάρτυρες υπεράσπισης είτε συγγενικά τους πρόσωπα(τα οποία τόνιζαν επανειλημμένως το πόσο καλά παιδία είναι), είτε συντρόφους-συναδέλφους με τους οποίους διατηρούν τις επιχειρήσεις τους. Το ακόμα πιο εξοργιστικό είναι ότι αρκετοί από τους κατηγορούμενους αφού ή πριν απολογηθούν δήλωναν με καμάρι ότι είναι αναρχικοί και επισφράγιζαν όλη αυτή την ξεφτίλα με λογίδρια με τα οποία “επιτίθονταν” στις δικαστικές αρχές, το μόνο βέβαια που κατάφεραν ήταν απλώς να αναδείξουν για ακόμα μια φορά την ρητορική τους ικανότητα. Το πόσο οξύμωρη και παράλογη είναι όλη αυτή η στάση είναι πραγματικά οφθαλμοφανές.

Ένα άλλο ζήτημα που μας έκανε να αισθανθούμε αμήχανα ήταν η επιμονή του Σ. Στ. να πραγματοποιηθεί η δίκη αδιαφορώντας ΚΑΙ αυτός για τον σύντροφο Σ. Μάνδυλα, με την δικαιολογία ότι έπειτα από 23 χρόνια κράτησης (να σημειωθεί εδώ ότι οι λόγοι για τους οποίους καταδικάστηκε σε ισόβια δεν παρουσιάζουν κανένα απολύτως πολιτικό υπόβαθρο)θα έπρεπε κάποια στιγμή να πάρει τις άδειες που επιθυμεί. Αν το συγκεκριμένο άτομο θέλει να θεωρείται πολιτικός κρατούμενος και να τιμάει τον τίτλο αυτό που του απέδωσαν πολλά άτομα του “χώρου” όφειλε να διεκδικήσει τα δικαιώματα του με έναν πιο αξιοπρεπή τρόπο κι όχι να το κάνει σε βάρος κάποιου για τον οποίο γνώριζε ότι κινδύνευε να ξανακρατηθεί σε κάποιο απ΄τα μπουντρούμια του σωφρονιστικού συστήματος.

Εν ολίγοις, από τη στιγμή που κάποιος διαθέτει την ελάχιστη συνείδηση, είτε αυτή λέγεται αναρχική είτε απλά ανθρώπινη, δε νοείται να αφήνει τον οποιοδήποτε στα χέρια των δικαστών και των μπάτσων.

Αυτή τη στιγμή ο αναρχικός Σ. Μάνδυλας κρατείται φυλακισμένος στα υπόγεια των φυλακών Κορυδαλλού, στις γυναικείες φυλακές (εκεί όπου κρατούνταν τα μέλη της 17) και βρίσκεται στην 7η μέρα απεργίας πείνας. Όσο μεγάλες ρήξεις κι αν προέκυψαν σε αυτήν την ενδοκινηματική κόντρα είναι ανήθικο να αποδέχονται το γεγονός αυτό παραμένοντας άπραγοι.

Εμείς ζητάμε από τις καταλήψεις της Φάμπρικας ΥΦΑΝΕΤ, της Terra Incognitta, της πρώην κατάληψης του Ορφανοτροφείου, καθώς και από το Στέκι του Βιολογικού και από τα πρώην μέλη του Αναρχικού Στεκιού Ναδίρ να τοποθετηθούν δημόσια με κείμενα στα οποία θα αναφέρονται στους λόγους που πήραν αυτή τη θέση, η οποία επικύρωσε την ισχύ της δικαστικής εξουσίας και τις ποινές που αυτή επιβάλλει,και ποια θα είναι η στάση τους από’ δω και πέρα. Δυστυχώς το ζήτημα αυτό προέκυψε σε μια περίοδο που πραγματοποιούνται απεργίες πείνας από πολιτικούς κρατούμενους με άκρως σοβαρά αιτήματα, αλλά θεωρούμε ότι κι αυτό είναι ένα θέμα που δεν πρέπει να περάσει τόσο αψήφιστα. .

Υ.Γ. Αν ο σύντροφος αυτός πάθει το οτιδήποτε ο καθένας θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΣΠΥΡΟ ΜΑΝΔΥΛΑ

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Protected by Spam Master


EN