Με αφορμή τον λεγόμενο “εμφύλιο” της Θεσσαλονίκης συλλαμβάνονται το 2012
41 άτομα για τους οποίους σχηματίζεται δικογραφία ”εγκληματική οργάνωση Στέκια Θεσσαλονίκης” και ”εγκληματική οργάνωση Αναρχικό Στέκι Ναδίρ”. Μια ντροπιαστική κατάσταση στην οποία συμμετέχουν Αναρχικοί με συγκρούσεις, κείμενα, mail με καταγγελίες και πιέσεις σε άλλα Στέκια στην Ελλάδα για να πάρουν θέση. Σε αυτή την κατάσταση το κράτος αφού βρήκε πρόσφορο έδαφος επενέβη φακελώνοντας δεκάδες συντρόφους στην Θεσσαλονίκη και παραπέμποντάς τους σε δίκη.
Στις 18 Φλεβάρη του 2015 ξεκινάει η δίκη για την παραπάνω υπόθεση. Αν και περάσαν
3 χρόνια και βρίσκονται όλοι μαζί κατηγορούμενοι, συνεχίζονται οι κόντρες και οι εμπάθειες. Ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια τα παλιά μίση τα οποία δεν εξαλείφθηκαν πότε, μόνο που αυτή τη φορά μπροστά στη “δικαιοσύνη”. Στη συγκεκριμένη υπόθεση όλοι εκτός από τον Σ. Μάνδυλα ήθελαν να γίνει η δίκη. Ο Σπύρος Μάνδυλας ήταν ο μόνος που ήθελε αναβολή, καθώς την ίδια περίοδο εκδικάζεται η υπόθεση για το “Σχέδιο Φοίνικας” στην Αθήνα, στην οποία είναι κατηγορούμενος και ο δικηγόρος του δεν μπορεί να τον εκπροσωπήσει στη Θεσσαλονίκη. Η ουσία των πραγμάτων δεν είναι για εμάς αν η υπεράσπιση του Σπύρου έδειξε το απαιτούμενο ενδιαφέρον ή όχι, άλλα τα όσα εξελίχθηκαν μεταξύ του ίδιου και των συγκατηγορουμένων του. Όλοι γνώριζαν πως ο Σ. Μάνδυλας ήθελε εξαρχής αναβολή. Ζήτησε 2 φόρες και απορρίφθηκε με εριστικό και ειρωνικό τρόπο από την έδρα με αποτέλεσμα να ζητήσει από τους συγκατηγορούμενούς του δημόσια άλλα και με επικοινωνία που είχε με τους δικηγόρους υπεράσπισης να μην παρευρεθούν στη δίκη έτσι ώστε να πάρει αναβολή και να μην τον αφήσουν να καταδικαστεί ερήμην του.
Οι κατηγορούμενοι για το Αναρχικό Στέκι Ναδίρ και πρώην σύντροφοι του Σ. Μάνδυλα παρευρέθηκαν λέγοντας πως θέλουνε να τελειώνουν με αυτή την υπόθεση αδιαφορώντας για την τύχη του ίδιου, αφήνοντάς τον ανυπεράσπιστο μπροστά στη “δικαιοσύνη”. Οι δε κατηγορούμενοι για τα Στέκια Θεσσαλονίκης επικύρωσαν και αυτοί με την παρουσία τους την καταδίκη του Σ. Μάνδυλα με πρόσχημα την υπόθεση διακοπής των άδειων του Σπύρου Στρατούλη και την απόρριψη του αιτήματος αποφυλάκισή του. Το αποτέλεσμα της δίκης ήταν ο Σ. Μάνδυλας να καταδικαστεί με 7 χρόνια φυλάκιση και 5000 ευρώ εγγύηση, πόσο το οποίο δεν είχε και έτσι δεν έγινε δεκτή η έφεσή του, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει απεργία πεινάς απαιτώντας από το κράτος την αποφυλάκισή του με οποιονδήποτε τρόπο (να θυμίσουμε ότι ο Σ.Μ. ήταν προφυλακιστέος για την άλλη υπόθεση και δεν γινόταν δεκτή καμία αίτηση αποφυλάκισης λόγω πολιτικών πεποιθήσεων). Ένας από τους τρόπους αποφυλάκισής του είναι η καταβολή της εγγύησης για την οποία όπως αναφέρει και ο ίδιος σε κείμενό του πρέπει να δοθεί από τους 39 συγκατηγορούμενούς του που με την παρουσία τους επικύρωσαν την καταδίκη του.
Από την έκβαση της υπόθεσης προκύπτουν για μας κάποιοι προβληματισμοί:
Θέματα αλληλεγγύης. Για να ζητάει αναβολή ο Σ. Μάνδυλας σημαίνει ότι για κάποιο λόγο δεν ήταν έτοιμος για τη δίκη κάτι που οι υπόλοιποι θεωρούμε πως έπρεπε να σεβαστούν και να τον στηρίξουν απέναντι στον κοινό εχθρό και όχι να γίνονται δημόσια σχόλια και κείμενα για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε η υπεράσπιση του Σ. Μάνδυλα την υπόθεση. Σχόλια τα οποία δικαιώνουν την απόφαση της έδρας για την απόρριψη της αναβολής της δίκης (ας μην ξεχνάμε πως ο Σ. Μάνδυλας ήταν 18μήνες προφυλακιστέος και η υπόθεση για το “Σχέδιο Φοίνικας” είναι σε εξέλιξη για την οποία οι αρχές κάναν λόγο για εξάρθρωση διεθνούς τρομοκρατίας!).
Δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως συνδέεται η αποφυλάκιση και η μη χορήγηση άδειων στον Σ. Στρατούλη με την υπόθεση του Σ. Μάνδυλα από τη στιγμή που το κράτος παράνομα καταργεί το δικαίωμα αδειών και δεν εγκρίνει την αίτηση αποφυλάκισης του Σ. Στρατούλη. Είναι απαράδεκτο να χρησιμοποιείται μια άσχετη υπόθεση μόνο και μόνο για να εκδικηθούν τον Σ. Μάνδυλα, ακόμα πιο απαράδεκτο είναι που χρησιμοποιούν τη δικαιολογία του κράτους όσον άφορα τον Σ. Στρατούλη για να δικαιολογήσουν τη στάση τους. Σαν αναρχικοί δεν πρέπει να πέφτουμε στη παγίδα του κράτους παίζοντας με τους όρους του και βάζοντας στην ίδια ζυγαριά τις δυο υποθέσεις διαλέγοντας τον έναν, ενώ αντίθετα θα έπρεπε να τις αντιμετωπίσουμε ξεχωριστά παλεύοντας να απελευθερωθούν και οι δύο .
Ο Σ. Μάνδυλας εδώ και χρόνια ήταν πάντα αλληλέγγυος σε οποιονδήποτε χρειαζόταν αλληλεγγύη ακόμα και αν δεν ταυτιζόταν πολιτικά μαζί του. Θεωρούμε ότι θα έπρεπε να λειτουργούν όλοι έτσι και στη συγκεκριμένη περίπτωση οι 39 συγκατηγορούμενοί του. Επίσης θέλουμε να επισημάνουμε το τραγικό λάθος, φτάνοντας στα όρια της ρουφιανιάς, που έκαναν πολλοί με το να αναφέρονται δημόσια στο διαδίκτυο για τις συνομιλίες και τα κινητά χρεώνοντάς τα στον Σ. Μάνδυλα κάτι για το οποίο κατηγορούνταν και αρνήθηκε στην απολογία του στον ανακριτή, ξεκαθαρίζοντάς του πως δεν αναγνωρίζει τις υποκλοπές ως στοιχείο κατηγορίας και πως το μόνο κινητό που του άνηκε ήταν αυτό που βρήκαν πάνω του ενώ το άλλο χρησιμοποιούνταν από πολλά και διαφορετικά άτομα. Ως Αναρχικοί Θα πρέπει να μάθουμε να λύνουμε τα προβλήματά μας με τον τρόπο της αυτοδικίας και όχι με οποιοδήποτε δικαστήριο και οποιαδήποτε διαμεσολάβηση πόσο μάλλον όταν αυτή προέρχεται από τις τάξεις του εχθρού.
Τέλος θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως ο Σπύρος κάνει απεργία πεινάς ενάντια στο κράτος και όχι ενάντια στην Αναρχία όπως πολλοί αφήνουν να εννοηθεί λέγοντας πως ξεφτιλίζει το μέσο. Το μέσο ξεφτιλίζεται από οποιονδήποτε που με διάφορα μέσα μπορεί να φτάσει, ακόμα και να ξεπεράσει τις 50-60 μέρες απεργίας πείνας. Καλά θα κάνουν όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους ώστε να μην έχουμε τον πρώτο νεκρό Αναρχικό απεργό πεινάς με ευθύνη ΚΑΙ της Αναρχίας.
Αλληλεγγύη Στον Απεργό Πείνας Σύντροφο και Φίλο Σπύρο Μάνδυλα
Αναρχικό Στέκι UTOPIA A.D.