Νωρίς το απόγεμα της 4ης Δεκεμβρίου, πραγματοποιήθηκε οργανωμένη επιχείρηση από 50 περίπου μπάτσους στο αναρχικό στέκι ναδίρ, το οποίο στεγάζεται στο ισόγειο των β’ φοιτητικών εστιών, παραβιάζοντας με αυτόν τον τρόπο και το πανεπιστημιακό άσυλο.
Οι μπάτσοι εισέβαλαν στο χώρο, συλλαμβάνοντας 9 άτομα, 3 κορίτσια και 6 αγόρια, τραυματίζοντας αρκετούς από αυτούς. Αργότερα μας μετέφεραν στη ΓΑΔΘ, οπού και κρατούμε μέχρι αυτή τη στιγμή.
Την πρώτη ημέρα της σύλληψης μας, μέχρι πριν μας οδηγήσουν πίσω από τα κάγκελα των σιχαμένων κελιών, το οποίο κράτησε περίπου 12 ώρες, ήμουν ο μόνος με χειροπέδες και με τα χέρια μου μουδιασμένα από τον πόνο, με τη δικαιολογία ότι οι φύλακες δεν είχαν τα κλειδιά ή την άδεια να μου τις βγάλουν. Παράλληλα οι μπάτσοι προσπάθησαν να πάρουν από εμάς βεβαιώσεις και μας πίεσαν να υπογράψουμε ομολογίες. Εκείνη τη στιγμή προσπάθησε να με παρασύρει η διερμηνέας (την οποία μου διόρισαν αυτοί και η οποία κατά πάσα πιθανότητα δουλεύει μαζί τους) στο να υπογράψω την ομολογία λέγοντάς μου πως στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα επίσημο έγγραφο, το οποίο δηλώνει ότι σε σωματικό έλεγχο που μου έγινε από τους μπάτσους δεν είχε βρεθεί κάποιο κινητό τηλέφωνο πάνω μου.
Εγώ φυσικά δεν υπέγραψα τίποτα όπως και οι υπόλοιποι σύντροφοι μου, αλλά παραλίγο να παγιδευτώ και να βουλιάξω στα σκατά, όπως πιθανότατα να έχει συμβεί σε άλλους βούλγαρους με αυτή την διερμηνέα.
Έτσι άρχισε η ρατσιστική διάκριση εναντίον μου, λόγω του ότι κατάγομαι από τη Βουλγαρία, διάκριση η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Μετά από 12 ώρες περίπου οδηγηθήκαμε στα κρατητήρια της ΓΑΔΘ όπου οι συνθήκες κράτησης των φυλακισμένων είναι άθλιες αφού τις πρώτες μέρες δε μας είχαν δώσει ούτε κουβέρτες και κάποιοι από εμάς κοιμόμασταν στο πάτωμα.
Δύο μέρες αργότερα και με συνοδεία ολόκληρου στρατού από μπάτσους, οδηγηθήκαμε στην εισαγγελία όπου μας απήγγειλε τις γελοίες κατηγορίες οι οποίες μας έφεραν υπεύθυνους για ότι φθορά έχει γίνει στον πανεπιστημιακό χώρο τα τελευταία χρόνια.
Τρείς μέρες μετά περάσαμε από τον ανακριτή ο οποίος αποφάσισε την προφυλάκιση μου. Για άλλη μια φορά η χώρα καταγωγής μου αποτέλεσε σημαντικό κριτήριο για την προφυλάκιση μου παρά το γεγονός ότι είχα τις ίδιες κατηγορίες με τους υπόλοιπους συντρόφους μου που δεν κρίθηκαν προφυλακιστέο.
Άποψή μου είναι ότι όλη αυτή η επιχείρηση κινηματογραφικού τύπου των μπάτσων έγινε λόγω του ότι ήταν 2 μέρες πριν την 6η Δεκέμβριο, ημερομηνία την οποία εκτελέστηκε χωρίς οίκτο εν ψυχρό από μπάτσους ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος, γεγονός που έγινε η αιτία της εξέγερσης του 2008.
Αυτό έγινε προφανώς στην προσπάθεια των μπάτσων να δημιουργήσουν ένα κλίμα τρομοκρατίας πριν την 6η Δεκέμβρη αφού κάτι ανάλογο είχανε κάνει πέρυσι στο στέκι Ρεσάλτο στην Αθήνα.
Με την επιχείρηση αυτή οι μπάτσοι κατάφεραν επίσης να σταματήσουν την εκπομπή του αυτοδιαχειριζόμενου ραδιοφωνικού σταθμού Radio-Revolt 88,7 FM αφού μεταξύ των αντικειμένων που κατέσχεσαν ήταν και ο server του ραδιοφωνικού σταθμού. Το Radio-Revolt είχε δεχτεί πριν ένα μήνα επίθεση από το παρακράτος και από εκεί και έπειτα στεγαζόταν στο αναρχικό στέκι ναδίρ.
Το αναρχικό στέκι ναδίρ αποτελεί έναν ανοιχτό κοινωνικό χώρο στον οποίο στεγάζονται στούντιο μουσικής, καφενείο, βιβλιοθήκη, γυμναστήριο, καθώς και ξενώνας στέγασης και τον οποίο επισκέπτονταν καθημερινά πολύς κόσμος ο οποίος επιθυμούσε να αναπτύξει μια κοινωνικοπολιτική δράση, πράγματα στα οποία εγώ δεν αντιλαμβάνομαι κάτι αρνητικό.
Εν κατακλείδι, εδώ και 40 μέρες περίπου βρίσκομαι όμηρος κάτω από άθλιες συνθήκες κράτησης που μου προσφέρουν τα κελιά της δημοκρατίας. Παρόλα αυτά δεν θα με τσακίσουν γιατί ξέρω ότι το θύμα δεν είμαι εγώ αλλά αυτοί οι ίδιοι αφού τα σάπια μυαλά τους δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει ελευθερία.
Αλληλεγγύη σε όλους αυτούς που σαν και μένα βρίσκονται μέσα στα σιχαμένα κελιά πίσω από τα κάγκελα επειδή ξέρω και πιστεύω ότι όλοι μαζί είμαστε δυνατοί και πως δεν υπάρχουν φυλακές η εξουσία τα οποία μπορούν να μας φοβίσουν ή να μας ισοπεδώσουν.
15/01/2011
Γ.Α.Δ.Θ.
Προφυλακιστέος για την υπόθεση Ναδίρ