Το παραμύθι το είδαμε και πέρυσι. Από τις 5 Δεκέμβρη, με πρόφαση την ησυχία, την τάξη και φυσικά την ασφάλεια, το σύστημα και συγκεκριμένα οι ανεγκέφαλοι δούλοι του, οι μπάτσοι ξεκίνησαν επιχειρήσεις σκούπα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Αποκορύφωμα αποτέλεσε η εισβολή στο Ρεσάλτο και τις συλλήψεις 15 ατόμων και η σύλληψη 11 ατόμων που απλά κάθονταν στα σκαλάκια του ΑΠΘ και τους φορτωθήκαν κακουργήματα. Φέτος αποφάσισαν να αντιγράψουν τα εξωτικά λατινοαμερικάνικα γουρούνια και να υιοθετήσουν Χιλιανές τακτικές και μεθόδους.
Από τα ξημερώματα της 4ης Δεκέμβρη έχουμε τουλάχιστον 4 «απαγωγές» ατόμων μέσα και γύρω από τα πανεπιστήμια, άτομα τα οποία γυρόφερναν στα τμήματα όλο το βράδυ, υπέστησαν σωματικό έλεγχο ενώ σε όλη τη διάρκεια αυτής της ιστορίας δεν τους είπαν ποτέ γιατί έχουν προσαχθεί. Το απόγεμα της ίδιας ημέρας, γύρω στις 4μιση περίπου 15 πρακτόρια με κράνη και παλούκια(!?) εισέβαλαν σπάζοντας πόρτες στο Αναρχικό Στέκια Ναδίρ, στα πλαίσια έρευνας για μια επίθεση σε ένα φυλάκιο του ΑΧΕΠΑ το προηγούμενο βράδυ κατά το αφεντικό των παρά της επίθεσης χοιρινών. Μάζεψαν υπολογιστές και αντικείμενα που χαρακτήρισαν ως όπλα και συνέλαβαν 11 άτομα.
Μία μικρή παρένθεση εδώ, σε μία κοινωνία που φασίστες επιτίθενται σε καταλήψεις με λοστούς μαχαίρια και μολότοφ (δες επίθεση στο Radio-Revolt) ενώ οι χοίροι χτυπούν και πυροβολούν ασύστολα, είναι προφανές και σχεδόν αναγκαίο κάθε κατειλημμένος χώρος και στέκι να είναι έτοιμος και εξοπλισμένος για να αμυνθεί. Έτσι λοιπόν, μία μέρα πριν τις 6 Δεκέμβρη, μιας ημερομηνίας οργής για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ένα κράτος να βρίσκεται με κάθε μέσο του σε πόλεμο σχεδόν με κάθε κομμάτι της κοινωνίας.
Τους εργαζόμενους (με την εξοντωτική επίθεση σε δικαιώματα και κεκτημένα λόγω της κατάρρευσης του καπιταλισμού) τους φοιτητές και μαθητές (με την εξευτελιστική αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος) τους φυλακισμένους(με τις τραγικές συνθήκες και το θάνατο άλλου ενός κρατούμενου στον κορυδαλλό) με τους μετανάστες (με τα πραγματικά εκατοντάδες παραδείγματα βίας προς αυτούς καθημερινά) με τις καταλήψεις (και τις πρόσφατες επιθέσεις σε Radio-Revolt και Ναδίρ). Φαίνεται ξεκάθαρα η ανάγκη να κλιμακώσουμε την επίθεση προς κάθε πλοκάμι αυτού του σάπιου συστήματος, είτε είναι τα καθεστωτικά ΜΜΕ, είτε το παρακράτος, είτε οι μπάτσοι. Να τσακίσουμε κάθε τι που στέκεται στο δρόμο μας για την αληθινή αδιαμεσολάβητη ελευθερία, κάθε αφεντικό, κάθε καταπιεστή, κάθε τσιράκι.
Προφανώς, όπως σε κάθε πόλεμο, έτσι και σε αυτόν με το κατεστημένο θα υπάρχουν απώλειες. Εκεί όμως φαίνεται η διαφορά μας από τον εχθρό μας. Η καταστολή, οι συλλήψεις και γενικά η τρομοκρατία τους δε μας φοβίζει, δε μας κόβει ταχύτητα. Θα στηρίξουμε τους αδερφούς μας και τις αδερφές μας που είναι πλέον όμηροι μέχρι τη λευτεριά τους και με κάθε τρόπο. Ταυτόχρονα θα εξελιχτούμε και θα μάθουμε από τα ενδεχόμενα λάθη μας, θα γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στο να παλεύουμε.
Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις για τους κινδύνους των επιλογών μας. Ξέρουμε ότι έχουμε διαλέξει μια ζωή που κάποια στιγμή θα κοπεί απότομα είτε λόγο ενός ένστολου η μη δολοφόνου, είτε λόγο της αρπαγής μας απ’ το σύστημα. Γνωρίζοντας αυτό διαπιστώνουμε ότι ο μόνος δρόμος είναι μπροστά, ο δρόμος της ριζοσπαστικοποίησης, της αυτοοργάνωσης, της αντιιεραρχίας, της σύγκρουσης μέχρι το τέλος.
Την Κυριακή λοιπόν 5 Δεκέμβρη επιλέξαμε να καταλάβουμε τη θεολογική σχολή θεσσαλονίκης με στόχο να προπαγανδίσουμε το γεγονός της αρπαγής των συντρόφων και συντροφισών μας, την έμπρακτη αλληλεγγύη μας στους κατηλλειμένους χώρους και την αδυναμία του συστήματος να μας τρομοκρατήσει ακόμα και μέσα απο τις χουντικές μέρες που προηγούνται της 6 δεκέμβρη.
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΟΥΣ
Solidarians