Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009
«ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΟΠΛΙΖΟΝΤΑΙ πεθαίνουν. Όσοι δεν πεθαίνουν είναι θαμμένοι ζωντανοί στις φυλακές, στα αναμορφωτήρια, στα πέτρινα φέρετρα των νέων στεγαστικών προγραμμάτων, στα ασφυκτικά σχολεία, στις κατακαίνουργιες κουζίνες και κρεβατομαρες, τις γεμάτες χαριτωμένα έπιπλα αγορασμένα επι πιστώσει.”(RΑFΦράξια Κόκκινος Στρατός)
Μετά τις πρόσφατες επισκέψεις του υφυπουργού δημόσιας τάξης Μαρκογιαννάκη και του προέδρου του Πασόκ Γίωργου Παπανδρέου σε αστυνομικά τμηματα για την τόνωση του ηθικού της αστυνομίας, αποφασίσαμε και εμείς για τον ίδιο λόγο, τα ξημερώματα της Τρίτης να επισκεφτούμε αιφνιδιαστικά ένα καθόλου τυχαίο Α.Τ., αυτό του Κορυδαλλόυ που απέχει 500 μέτρα απο τα κολαστήρια των φυλακών και να χτυπήσουμε τους τυχαίους μπάτσους που βρίσκονταν εκεί. Στόχος μας ήταν να τους εκτελέσουμε. Γνωρίζαμε οτι στην γωνία του τμήματος βρισκόνταν ο ειδικός φρουρός και συχνά αλλοι δυο-τρεις συνάδελφοι του. Στην επίθεση μας χρησιμοποιήσαμε ένα υποπολυβόλο τύπου scorpion 7.65 mm, ένα πιστόλι των 9 mm καθώς και μια αμυντική χειροβομβίδα που δεν εξεράγη όταν την ρίξαμε καταπάνω τους. Τυχεροί αυτοί, άτυχοι εμείς, την επόμενη φορά δεν θα έχουν την τύχη με το μέρος τους. Οι σφαίρες μας ξεκαθαρίζουν την κατάσταση.”Το οργανωμένο αντάρτικο πόλης είναι ο μόνος δρόμος των επαναστατικών δυνάμεων για την Ανατροπή.”Μια πράξη ξεκάθαρη, που δεν χρειάζεται πολλά λόγια.
Πίστευε κανείς πως θα μιλάγαμε για αγώνα, χωρίς ταυτόχρονα να οπλιστούμε και να είμαστε έτοιμοι να δώσουμε τα πάντα γι΄αυτόν;
Μήπως τα γαμημένα γουρούνια της αστυνομίας που σκοτώνουν ανενόχλητα, πίστευαν πως θα τους επιτρέπαμε να μας σφάζουν παθητικά σαν τα πρόβατα;
Στην πρώτη μας ενέργεια, ως ΣΕΧΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ, στοχοποιήσαμε την αστυνομία. Τώρα είναι οι δικοί μας μαχόμενοι σχηματισμοί ενάντια στο μισθοφορικό στρατό του καθεστώτος. Απο δώ και πέρα η ζωή κάθε μπάτσου κοστίζει όσο και μία σφαίρα, ενώ τα σώματα τους αποτελούν ιδανικό σημείο εξάσκησης σκοποβολής. Καμία θλίψη δεν αξίζει για τα φέρετρα που θ΄αρχίζουν να παρελαύνουν. Οι αστυνομικοί δεν έχουν ούτε όνομα, ούτε ηλικία, έχουν απλώς το βαθμό και τον υπηρεσιακό τους αριθμό. Γι΄αυτό, όπως και τα ντόνατς που τρώνε, έτσι κι αυτοί δεν είναι “ωραίοι” χωρίς μια τρύπα στη μέση.
Σε αυτούς που ήδη αναρωτιούνται, γιατί επιλέξαμε κάποιους τυχαίους μπάτσους κι όχι ένα υψηλόβαθμο στέλεχος, έναν μεγαλοδημοσιογράφο, ένα κρατικό λειτουργό ή έστω ένα καπιταλιστή, τους απαντάμε ότι θα ΄ρθει κι η σειρά τους Επιπλέον, μέσα απ΄την ενέργεια μας αυτή, ξεκινάμε ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο, χρησιμοποιώντας την τακτική της μόνιμης απειλής. Οι σφαίρες εναντίων ανώνυμων αστυνομικών μεταφέρουν ένα τελεσίγραφο σε όλες τις βαθμίδες των σωμάτων ασφαλείας. Τώρα ο κάθε απρόσωπος μπάτσος πρέπει να γνωρίζει πως ίσως να είναι ο επόμενος στόχος της ΣΕΧΤΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ. Ίσως αυτή τη στιγμή που διαβάζει αυτές τις γραμμές η κάνη ενός όπλου να΄ ναι στραμμένη πάνω του. Αυτά είναι τα “τυχερά” της δουλείας τους.” Όταν έχεις ένα πιστόλι στη ζώνη σου πρέπει να γνωρίζεις τους κινδύνους. Όμως οι μπάτσοι θέλουν να παίρνουν το μισθό τους χωρίς να πληρώνουν τις συνέπειες.”Αρχίστε να υποβάλλετε παραιτήσεις γιατί αλλιώς θα ξεκινήσετε να μετράτε τάφους.
Ίσως κάποιοι να σοκάρονται απ΄την κυνικότητα μας και να μιλάνε για “έλλειψη πολιτικού και ιδεολογικού υπόβαθρου.”Εμείς όμως δεν αισθανόμαστε την ανάγκη να δικαιολογήσουμε η ακόμα και να επεξηγήσουμε τη δράση μας. Δεν κάνουμε πολιτική, κάνουμε αντάρτικο. Τόσες δεκαετίες τα πολιτικά κόμματα, η δικαστική και εκτελεστική εξουσία απέδειξαν τα συμφέροντα του κατεστημένου που εξυπηρετούν. Η εποχή των αναλύσεων έχει πλέον λήξει…
Ήδη γνωρίζουμε πως μερικές δεκάδες μαχητές, γυναίκες και άντρες, προειτοιμάζονται να περάσουν στη πρώτη γραμμή της ένοπλης αντεπίθεσης.
Τους καλωσορίζουμε.
Υ.Γ: Συμφωνούμε με τους αγωνιστές του επαναστατικού αγώνα για την επιλογή τους να στοχοποιήσουν κι αυτοί την αστυνομία.
Διαφωνούμε όμως στην επιλογή των τοποθεσιών που διάλεξαν για να αναμετρήθουν με τα γουρούνια. Βασική αρχή του αντάρτικου πόλης είναι πως δεν χτυπάμε απ΄τα εδάφη, που αναπτύσσονται οι πολύμορφες διαδικασίες του αγώνα, μετατρέποντας τα σε ευάλωτες ζώνες καταστολής. Αντίθετα, προσβάλλουμε το άβατο του εχθρού. Έτσι συσπειρώνουμε τις δικές μας δυνάμεις και αποφεύγονται καταστάσεις αστυνομικής κατοχής. Ο δεύτερος γύρος του αντάρτικου πόλης ξεκίνησε…
Εκατό λουλούδια άνθισαν, είναι οι εκατό επαναστατικές οργανώσεις.
ΣΕΧΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ