Για τη 2η απεργία πείνας του Σπύρου Δραβίλα

«…θα έλεγα και για το πώς κλείνουν το στόμα των συμπαραστατών οι φυλακισμένοι, όταν παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους και καίνε τα κάτεργά τους λέγοντας απλά, προς αυτούς, πως και σεις μπορείτε να κάψετε την δική σας φυλακή.»

Βαγγέλης Λάμπρου

Από το βιβλίο «Πιστοποιητικό θανάτου»

Ο Σπύρος Δραβίλας βρίσκεται έγκλειστος στις φυλακές Δομοκού καταδικασμένος από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά το 2009 για την οργάνωση της απόδρασης με ελικόπτερο του Βασίλη  Παλαιοκώστα το καλοκαίρι του 2006. Από τις 4 Φλεβάρη 2013 έχει ξεκινήσει 2η απεργία πείνας διεκδικώντας μια ανάσα ελευθερίας.

Ο λόγος που έχει προχωρήσει σε αυτό το έσχατο μέσο αγώνα βάζοντας ενέχυρο την ίδια του την ζωή είναι ότι έχουν μπλοκαριστεί οι άδειες που πρέπει να πάρει.

Πιο συγκεκριμένα,  ενώ  βρίσκονταν στο τέλος της ποινής του και είχε αρχίσει να παίρνει κανονικά τις άδειες που δικαιούνταν (τις οποίες τις διεκδίκησε με την 1η  απεργία  πείνας) η εισαγγελία της φυλακής, με το πρόσχημα της εκκρεμοδικίας ,  του έχει διακόψει τη χορήγηση των  αδειών που δικαιούται. Η εκκρεμοδικία αφορά ένα ανώνυμο τηλεφώνημα που τον εμπλέκει  σε μια ληστεία στο Ναύπλιο το 2007. Όταν ο Σπύρος πέρασε γι’ αυτή την υπόθεση από τον εισαγγελέα Ναυπλίου δεν  προφυλακίστηκε αφού τα στοιχεία ήταν γελοία και ανύπαρκτα. Παρόλο λοιπόν που δεν προφυλακίστηκε, το συμβούλιο της φυλακής του έχει μπλοκάρει τις άδειες με τη δικαιολογία ότι περιμένει δίκη.

Ο Σπύρος Δραβίλας είναι ένας από τους ελάχιστους φυλακισμένους αγωνιστές των ελληνικών κολαστήριων και η αλληλεγγύη μας στο πρόσωπο του είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη.

Ενάντια στις συνεχιζόμενες απορριπτικές αποφάσεις αδείας

 του Συμβουλίου της Φυλακής Δομοκού.

Διαρκής αγώνας για την καταστροφή των φυλακών.

Υ.Γ.     «…και βλέπω και ξέρω και υποφέρω τη βρωμερή φάτσα των σταυρωτών του. Έχω δει τα αποσπάσματα που τον καταδιώκουν, τα εκτελεστικά αποσπάσματα έχω δει. Και ακόμα ακούω τα σκυλιά τους ν’ αλυχτούν στο κυνήγι του, τους γρυλισμούς των γουρουνιών, τους αγριεμένους ψίθυρους των δεσμοφυλάκων του έχω υποφέρει.»

Από το βιβλίο «…μέχρι το τέλος και μετά»,

 Δέκα χρόνια χωρίς τον Χάρη Τεμπερεκίδη.

13 Φλεβάρη 2013

Αναρχικό Στέκι Ναδίρ,

Θεσσαλονίκη

Αφήστε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

GR